‘Als je een stem in jezelf hoort die zegt; ,,Je kunt niet schilderen”, ga dan juist schilderen. Die stem zal dan vanzelf verdwijnen.’ – Vincent van Gogh.
Om kwart over vijf word ik wakker (ik mocht van mezelf uitslapen) en ik voel me als herboren. Gisteren was zwaar, maar wel nodig. Ik weet nu hoe ik reageer als het tegenzit. En ik weet dat ik veel meer kan dan ik dacht.
Hardlopen zit er deze morgen alleen niet in, want ik heb iets verkeerds gedaan met mijn linkervoet tijdens het vele sporten deze week. Gelukkig heeft mijn edele ros een nieuwe binnenband en besluit ik ermee heen en weer te fietsen naar Aduard. Het is geen lange tocht, maar wel erg mooi. In een weiland zie ik een konijntje zichzelf op z’n gemak achter de oren krabben en ik besluit direct om vaker op de fiets te stappen.
Even tussendoor. Zo ziet mijn zaterdag er anders uit:
Uitslapen tot negen uur, mijn laptop pakken en daarmee terug naar bed. Dit doe ik in de winter trouwens rennend. Dan kijk ik series tot mijn maag rammelt, waardoor ik opnieuw uit bed moet. Ik maak ontbijt en eet het op tijdens de volgende aflevering van mijn favoriete serie. Als ik veel energie heb, draai ik tussendoor een was.
Uiteindelijk raap ik mezelf bij elkaar, zie dat ik nu toch echt moet opschieten en kom te laat voor m’n afspraak. Afwassen schiet er bij in en de schone was opvouwen, doe ik pas als een nieuwe was op het rekje moet.
Deze zaterdag is, zoals je kunt verwachten, heel anders. Ik doe boodschappen voor de hele week, lunch met een vriendin, vouw direct de schone was op en breng mijn kapotte laptop naar de reparateur. Heerlijk. En dan heb ik zelfs nog tijd over om vol goede moed de V&D binnen te stappen. De leukste bikini pik ik eruit en neem ik mee naar het pashokje.
Dat is namelijk mijn mini-uitdaging van vandaag: een bikini kopen waar ik me goed in voel. Het thema van vandaag is positief denken en bikini’s hekel ik grondig. Mezelf in een bikini al helemaal. Behalve vandaag. Want vandaag vind ik mezelf een spetter die eigenlijk betaald zou moeten worden om rond te paraderen in ondergoed dat nat mag worden. (Volgens Erik Bertrand Larssen is de zaterdag een experiment in positivisme. Daarom is het beter overdreven lovend te zijn, dan realistisch.)
Ik trek het mooie exemplaar aan en gelijk schieten zeker tien bezwaren omhoog. Mijn benen zijn te dik, mijn buik te wit en tjee, is dat het licht of zie ik echt zo bleek? Uiteindelijk bepaal ik: ‘Misschien kan hij er mee door’, maar hang de bikini toch weer aan het haakje.
Ik bedenk me, trek het ding nogmaals aan en ban de bezwaren uit mijn gedachten. Zo’n bikini heb ik altijd al willen hebben en hij staat me ook nog eens goed. Even later sta ik bij de kassa.
Marjolein Knol 