Als een klein bang meisje zit ik bij mijn ouders in de woonkamer. Ik heb juist aan iedereen verteld dat ik de Helweek ga doen en ben veel te laat met mezelf erop voorbereiden. Zoals altijd. Tot vorige week hield ik deze helse uitdaging voor mezelf. Maar nu heb ik mijn beste vriendin en broer om advies gevraagd bij het stellen van mijn persoonlijke doelen. De Helweek is tastbaar, voelbaar.
En zo gebeurt zondagavond iets wat ik van tevoren totaal niet zag aankomen. Ik ben daadwerkelijk een beetje bang. Nu mijn omgeving weet van mijn plan, voelt het alsof ik mezelf moet bewijzen. Een grote prestatie neer moet zetten. En kan ik dat wel?
Een maand geleden las ik een blog van een andere deelneemster. Zij schreef dat ze de nacht voor haar Helweek niet kon slapen, omdat ze zo zenuwachtig was. Ik las het met opgetrokken wenkbrauwen. Want hoe kun je nu zenuwachtig zijn voor een do-it-yourself methode? Iets waar je zelf bij bent en dus volledig in jouw handen ligt? Nee, dat kwam er bij mij niet in.
‘Je karakter wordt gevormd door je gewoontes’
De regels (naast de basis regels, zie vorig bericht) zijn simpel: doe een ding tegelijk en doe het met aandacht (niet multitasken). Doe daarnaast alles direct (niet uitstellen) of schrijf het op je to-do-lijstje. Bovendien staat de maandag in teken van gewoontes.
– Breng je goede en slechte gewoontes in kaart.
– Bedenk een strategie om je slechte gewoontes te veranderen en je goede gewoontes te versterken.
Wist je dat het om vijf uur ’s ochtends al volledig licht is? Heerlijk. Ondanks dat ik vannacht maar vijf uur heb geslapen – bloednerveus – laat ik de wekker niet een keer snoozen. Ik zal eerlijk zijn, mijn gezicht staat niet heel vrolijk. Maar met het liedje van Gare du Nord in mijn hoofd stap ik al snel mijn bed uit.
Op het tijdstip dat ik normaal uit bed stap om naar mijn werk te gaan, heb ik de keuken opgeruimd, alle borden afgewassen, afval weggebracht, oude papieren die al een maand op m’n bank lagen ‘om ooit nog te bekijken’ opgeruimd, een planning gemaakt voor de dag, uitgebreid ontbeten, gedoucht, een hoofdstuk uit ‘Helweek’ gelezen en – zowaar – m’n bed opgemaakt.
Zo zenuwachtig als ik gisteren was, zo goed voel ik me nu. Ik heb net harder gesport dan ooit, een waslijn in elkaar geknutseld aan mijn balkon en een sok weggegooid die daar al een jaar hing (waarschijnlijk van de vorige bewoonster). Ik durf het bijna niet te zeggen maar: de Helweek valt me mee. Zo onrustig als ik de laatste weken was en vooral gisteravond, zo rustig voel ik me nu.
Nu nog de rest van de week.
Marjolein Knol 