Helweek dag 5 – Slaapwandelen

Mensen klagen aldoor dat ze moe zijn, maar weten ze wat dat is, echt moe zijn? De donderdag zal een nieuw ijkpunt geven, een nieuwe maatstaaf.

Het is half zes ’s ochtends en ik loop langs de Wilhelminakade in Groningen. Het is al licht, maar de straten zijn verlaten. Drie keer stuit ik op een magisch tafereel van studenten die thuis komen van het stappen. Ik kijk ernaar alsof het theater is.

Onder mijn jas draag ik nog vier lagen kleren, maar ik ril nog steeds. Na een halfuur lopen werkt de frisse lucht niet meer om me wakker te houden. Mijn voeten beginnen te slepen. Af en toe raak ik zomaar een stoeptegel op een vreemde manier. Het voelt alsof ik dronken ben. Ik kan mijn ogen niet meer focussen. En dan val ik een miniseconde weg.

Ik strek m’n knieën, til m’n hoofd weer op en recht m’n rug, maar knikkebol opnieuw terwijl ik door de stad wandel. Om de twee stappen val ik half in slaap. Ik probeer mezelf te herpakken, geef mezelf een klap in m’n gezicht en adem diep in en uit. Toch strompel ik als een of andere dronken zwerver naar huis, waar ik niets anders kan doen dan de wekker zetten en in bed te stappen. Een halfuur maximaal. Straks moet ik werken en autorijden. Als ik nu niet een zogenaamde powernap neem, gebeuren er ongelukken.

In de auto naar de redactie luister ik naar de ‘Plankgas top 20’. Een cd die een vriend voor me maakte en waar dit nummer ook op staat.

,,Is dit wel verantwoord?”, vraagt mijn chef als ze erachter komt dat ik niet heb geslapen. ,,Moet je wel werken vandaag?” Vraagt ze opnieuw. Ik leg uit dat dit allemaal bij de Helweek hoort om grenzen te verleggen en het maximale uit mezelf te halen. Ze kijkt me totaal niet overtuigd aan, maar zegt er niets meer over.

Vandaag was zwaar en ik heb het uiterste van mezelf moeten vragen om wakker te blijven en goed werk af te leveren voor de krant. Toch voel ik me niet trots of goed over mezelf, want ik liet mijn humeur beïnvloeden door het slaapgebrek. Vandaag overwoog ik voor het eerst om te stoppen met de Helweek. Ik maak spelfouten in mijn stukken, omdat ik me niet goed meer kan concentreren. Mijn hele lichaam doet zeer. En het enige waar ik naar verlang is mijn bed. De neiging om terug te gaan naar mijn vertrouwde, veilige, vroegere zelf is groot. Maar ik doe het niet.

Opbrengst van Heldag 5: financiën bijgewerkt (lange lijst), kamer schoongemaakt en persoonlijke video’s gemonteerd. Op werk heb ik een heel schattige video gemaakt bij Zuidenveld en een stukje geschreven voor de krant.
Morgen is het thema ‘innerlijk dialoog’ en mag ik uitsluitend positief over mezelf denken. Mooi doel na vandaag.